Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ – ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ

 Συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με την τρόικα ετοιμάζουν μια νέα βάρβαρη επίθεση με τα μέτρα που πρόκειται να εξαγγείλουν στις 15 Απρίλη και θα επιδιώξουν να ψηφίσουν μέσα στο Μάη. Νέοι μεγάλοι κίνδυνοι δημιουργούνται για τον κόσμο της δουλειάς.

Τα μέτρα αυτά, που είναι αποτέλεσμα του Μνημονίου και του «Συμφώνου για το Ευρώ» στο οποίο συμφώνησε η κυβέρνηση πανηγυρικά στις 25 Μάρτη, περιλαμβάνουν: νέες μειώσεις μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, νέο επαχθές ασφαλιστικό (μείωση των βαρέων και ανθυγιεινών, σύνταξη στα 67 κ.ά.), κατάργηση των κοινωνικών παροχών και των επιδομάτων ανεργίας (!), νέους δυσβάσταχτους φόρους για τον λαό (μετάταξη  προϊόντων στον ψηλό συντελεστή ΦΠΑ, αύξηση των τελών κυκλοφορίας κ.λπ.), κλείσιμο εκατοντάδων σχολείων, πανεπιστημίων  και νοσοκομείων (!!),  μαζικό ξεπούλημα κάθε δημόσια περιουσίας, από την ενέργεια ως τα νερά και από λιμάνια και τα αεροδρόμια έως τα  νησιά και  τα δάση. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Συνέλευση του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων το Σάββατο 16/4 στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο στις 4:00μμ»

Η στάση πληρωμών που επί της ουσίας έχει κηρύξει η ελληνική κυβέρνηση προς τους πολίτες της χώρας, ήδη οδηγεί στο κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων και πανεπιστημίων. Είτε ονομάζεται «συγχώνευση» από τη νέα οργουελιανή πασοκική διάλεκτο, είτε πρόκειται απλά για αναστολή λειτουργίας λόγω αδυναμίας χρηματοδότησης στοιχειωδών αναγκών, η ουσία είναι ότι κάθε τι που θυμίζει κράτος πρόνοιας – σε αντίθεση με ό,τι θυμίζει κράτος καταστολής – καταργείται. Τελευταίο θύμα της στάσης πληρωμών η Αρχιτεκτονική σχολή του ΕΜΠ η οποία ευρισκόμενη σε αδυναμία λειτουργίας αποφάσισε να αντιδράσει. Αιτία πέρα από τη συνολικότερη χρηματοδοτική ασφυξία η δραστική μείωση του αριθμού των διδασκόντων που επιβάλλει το Υπουργείο. Η Γενική Συνέλευση των καθηγητών της σχολής καλεί σε συμπαράσταση τους καθηγητές του ΕΜΠ και των υπόλοιπων αρχιτεκτονικών σχολών, τους εργαζόμενους και τους φοιτητές, οι οποίοι προγραμματίζουν Γενική Συνέλευση αμέσως μετά τις διακοπές του Πάσχα.

Η Γενική Συνέλευση της Σχολής Αρχιτεκτόνων σταθμίζοντας με ευθύνη την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί από τις τρέχουσες κυβερνητικές πολιτικές επιλογές, διαπιστώνει ότι αδυνατεί εκ των πραγμάτων να συνεχίσει τη λειτουργία της και αποφασίζει την αναστολή της, από την Τετάρτη 4Μαΐου μετά από ανοικτή Γενική Συνέλευση η οποία θα εξειδικεύσει μορφές δράσης.

Η αδυναμία λειτουργίας της Σχολής οφείλεται στο ότι: Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κλείνει η Αρχιτεκτονική ΕΜΠ από 4/5 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των καθηγητών της σχολής»

Κώστας Βουρεκάς

Η σχέση της ανάπτυξης με το περιβάλλον είναι άμεση και ταυτόχρονα ιδιαίτερα πολύπλοκη. Κατ’ αρχήν οι διαδικασίες της ανάπτυξης συνεπάγονται π.χ. την άντληση πρώτων υλών και τη διάθεση απορριμμάτων στο φυσικό περιβάλλον. Σήμερα όμως αποτελεί κοινό τόπο ότι η ικανότητα του φυσικού περιβάλλοντος να παρέχει πρώτες ύλες και να απορροφά απορρίμματα δεν είναι απεριόριστη. Επομένως ο καπιταλισμός ως ένα σύστημα στο οποίο οι επιταχυνόμενοι ρυθμοί ανάπτυξης αποτελούν αναγκαιότητα θέτει σε άμεσο κίνδυνο το σύνολο των οικοσυστημάτων. Κάθε επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης – και κατά μείζονα λόγο οι αρνητικοί ρυθμοί ανάπτυξης – συνιστούν οικονομική ύφεση και κρίση, με τα δραματικά αποτελέσματα που αναδεικνύονται στην εποχή μας. Όμως αποδεικνύεται ότι η έννοια της ανάπτυξης δεν συνδέεται μονοσήμαντα με τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Αυτό το τελευταίο αποτελεί διακύβευμα της ταξικής πάλης. Στον πυρήνα του προβλήματος βρίσκεται η σύλληψη της έννοιας της ανάπτυξης με ποσοτικά κριτήρια όπως π.χ. ο ρυθμός αύξησης του Α.Ε.Π. Στο επίκεντρο κάθε οικολογικού προβληματισμού βρίσκεται η σχέση αυτών των κριτηρίων με το περιβάλλον. Και ενώ οι (νεο)φιλελεύθερες απόψεις προσπαθούν μάταια να συμφιλιώσουν την αέναη οικονομική μεγέθυνση με την περιβαλλοντική προστασία, ούτε οι μαρξιστικές προσεγγίσεις έμειναν ανεπηρέαστες από τις λογικές του συμβατικού, αστικού αναπτυξιακού υποδείγματος. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Περιβάλλον και ανάπτυξη»

Στην ανοικτή εκδήλωση – συζήτηση καλούν οι δημοτικές κινήσεις:

Αμαρουσίου / Εκτός των Τειχών – Αριστερή Ριζοσπαστική Δημοτική Κίνηση, Βύρωνα / Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα, Γλυφάδας / Πρωτοβουλία Κατοίκων (ΠΡΩΚΑΤ), Νέας Ιωνίας / Εκτός Σχεδίου – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση  στη Νέα Ιωνία, Νέας Σμύρνης / Μια Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της Νέας Σμύρνης, Περιστερίου / Αριστερή Κίνηση Περιστερίου και Πετρούπολης / Ανυπότακτη Πετρούπολη.

ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ

Με την υλοποίηση του μνημονίου από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων και του λαού βρίσκονται καθημερινά στο απόσπασμα προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ακόμα περισσότερο, με την επιβολή του «4^ου μνημονίου» και του νέου «συμφώνου ανταγωνιστικότητας» της ΕΕ, επιδιώκεται από κυβέρνηση ΕΕ και ΔΝΤ μαζί με την εκμηδένιση του κόστους εργασίας, η «ρευστοποίηση» κάθε είδους «δημόσιας περιουσίας», είτε πρόκειται για την επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων των ΔΕΚΟ, είτε για την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων, είτε πιο κλασσικά για ξεπούλημα δημόσιας γης, νησίδων, ορυκτού πλούτου, εγκαταστάσεων κ.α. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αεροδρόμιο Ελληνικού: ανοικτή εκδήλωση – συζήτηση την Παρασκευή 8/4, 6:00μμ στη Νομική»

Μετάφραση – επιλογή εικόνων:  Κώστας Βουρεκάς

Στο παρόν άρθρο ο Ντέιβιντ Χάρβεϋ διερευνά κατ’ αρχήν το ερώτημα του αν και πως συσχετίζεται ο φυσικός σχεδιασμός του δημόσιου χώρου με τη συμμετοχή στα κοινά, την πολιτική κινητοποίηση ακόμα και τη δυνατότητα εξέγερσης. Υπάρχουν άραγε μορφές δημόσιου χώρου που οι ιδιότητές τους αντιστοιχούν σε πιο δημοκρατικές ή πιο αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης αντίστοιχα; Είναι δυνατόν λοιπόν να καθορίσουμε κάποιες προδιαγραφές ποσοτικές ή και ποιοτικές για τον αστικό σχεδιασμό σε αυτή την κατεύθυνση;

Η διερεύνηση γίνεται με μια πασίγνωστη μελέτη περίπτωσης: τον δραστικό μετασχηματισμό του δημόσιου χώρου που έλαβε χώρα στο Παρίσι με επικεφαλής τον βαρόνο Ωσμάν. Το ιστορικό πλαίσιο είναι η λεγόμενη Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία με επικεφαλής τον Λουδοβίκο Βοναπάρτη ή Ναπολέοντα Γ’. Η οικονομική κρίση που προκάλεσε η κακή σοδειά του 1847 δημιούργησε ένα πραγματικά πανευρωπαϊκό κύμα εξεγέρσεων. Τον Ιούνη του 1848 στο Παρίσι η κατάργηση των «Εθνικών Εργαστηρίων» – που δημιουργήθηκαν από το κράτος για να δίνουν δουλειά στους άνεργους – οδήγησε σε εξέγερση των φτωχών εργαζόμενων τάξεων με στόχο τη «δημοκρατική και κοινωνική πολιτεία» που θα εξασφαλίζει όχι μόνο πολιτικά δικαιώματα αλλά και κοινωνική πρόνοια. Απέναντί τους συγκροτήθηκε η αντίδραση των πλούσιων και ισχυρών που ενώθηκαν στο λεγόμενο «κόμμα της τάξης». Οι εργάτες απομονώθηκαν, νικήθηκαν και σφαγιάστηκαν κατά τη διάρκεια των «τριών αιματηρών ημερών». Στις εκλογές που ακολούθησαν το Δεκέμβρη επικράτησε με μεγάλη πλειοψηφία ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης –  ανιψιός του Μεγάλου Ναπολέοντα – ο οποίος σύντομα (1851) κατήργησε τη δημοκρατία και στέφτηκε Αυτοκράτορας. Ξεκινάει σύμφωνα με τον Χόμπσμπομ η «εποχή του κεφαλαίου» που χαρακτηρίζεται από τον θρίαμβο της αστικής τάξης: οικονομική ανάπτυξη, τεχνολογικές καινοτομίες και γενική εξάπλωση του παγκόσμιου εμπορίου. Στη Γαλλία ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης πολιτεύτηκε μετατρέποντας το Παρίσι σε παράδεισο των νεόπλουτων: η μόδα, το πολυκατάστημα, η βιτρίνα του καταστήματος, οι Διεθνείς Εκθέσεις, οι Αυτοκρατορικές Τελετές ήταν κάποια από το εργαλεία που κατέστησαν το Παρίσι την πόλη όπου «το χρήμα αγόραζε σχεδόν τα πάντα που άξιζε να αγοραστούν» (Χόμπσμπομ).

Η κατασκευή των περίφημων παρισινών βουλεβάρτων είχε σε ένα πρώτο επίπεδο ένα πασίγνωστο στρατιωτικό στόχο, τη δυνατότητα άμεσης διείσδυσης του πυροβολικού στο κέντρο της πόλης με στόχο την ευκολότερη καταστολή μελλοντικών εξεγέρσεων. Δυνατότητα την οποία περιόριζαν τα στενά σοκάκια τα οποία προσφέρονταν για την κατασκευή οδοφραγμάτων. Όμως μια βαθύτερη ερμηνεία της κατάστασης αποκαλύπτει ότι ο κύριος λόγος αυτού του μετασχηματισμού ήταν οικονομικός. Η αύξηση των τιμών της γης και των ακινήτων και η συνεπακόλουθη τόνωση της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας στα όρια των βουλεβάρτων υπήρξε η βασική επιδίωξη.  Ήταν επομένως κυρίως η σχέση ανάμεσα στον δημόσιο χώρο – τα βουλεβάρτα – και στον ιδιωτικό – τα καινούρια καφέ, τα καμπαρέ, τα θέατρα και τα πρώτα εμπορικά κέντρα στα όριά τους – που κατέστησαν τα βουλεβάρτα εργαλεία διείσδυσης του κεφαλαίου στις λαϊκές περιοχές της γαλλικής πρωτεύουσας και όχι τόσο ο μνημειακός αρχιτεκτονικός τους χαρακτήρας.

Δευτερογενής συνέπεια αυτής της διαδικασίας υπήρξε η μεγαλύτερη ταξική ομογενοποίηση της πόλης, η πρωτοεμφανιζόμενη πόλωση ανάμεσα στις συνοικίες των πλούσιων και των λαϊκών τάξεων. Η αθλιότητα των καταλυμάτων της εργατικής τάξης συνδέεται άμεσα με την έντονη παρουσία της στο δημόσιο χώρο αλλά και στα μικρά καταστήματα που πρόσφεραν φαγητό και ποτό και μετατράπηκαν σε κέντρα κοινωνικοποίησης και πολιτικής συζήτησης. Αυτό διευκόλυνε ιδιαίτερα την έκφραση όλων εκείνων των αντιπολιτευτικών αισθημάτων που κορυφώθηκαν με το ξέσπασμα της Κομμούνας το 1871. Το συμπέρασμα συνεπώς του συγγραφέα είναι ότι στη σχέση μεταξύ δημόσιων, ημι-δημόσιων και ιδιωτικών χώρων πρέπει να εστιάσουμε αν θέλουμε να εξάγουμε συμπεράσματα για τις συνάφειες μεταξύ δημόσιου χώρου και δημόσιας σφαίρας και όχι στις ιδιότητες του δημόσιου χώρου καθαυτού.

Η ανεμπόδιστη κυκλοφορία του κεφαλαίου στους χώρους της πόλης με τη μορφή του χρήματος, των εμπορευμάτων και της εργασίας δεν ήταν η μόνη επιδίωξη της αστικής τάξης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο χώρος δεν είναι απλά το σύνολο τον υλικών μορφοποιήσεων που τον ορίζουν. Αντίθετα ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας και όλοι μαζί συλλογικά αποδίδουμε νόημα στους υλικούς αυτούς σχηματισμούς είναι το καθοριστικό στοιχείο. Και η νοηματοδότηση αυτή αποτελεί ένα ακόμη διακύβευμα της πάλης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Η Πολιτική Οικονομία του Δημόσιου Χώρου του Ντέιβιντ Χάρβεϋ»

Με απόφαση της αντιπροσωπίας του ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ, συγκλήθηκε την 16/2/2011 η Γενική Συνέλευση Αρχιτεκτόνων του υπό ίδρυση Τμήματος Αττικής του Συλλόγου, με θέματα:

1. Απόφαση της Αντιπροσωπίας να διεκδικήσουμε την απόσυρση του νομοσχεδίου για το «άνοιγμα του επαγγέλματος» ή να μεθοδεύσουμε τον παρατεταμένο αγώνα για την ανατροπή του σε περίπτωση που αυτό ψηφιστεί.

Η Γενική Συνέλευση έκανε δεκτές τις κατευθύνσεις της Αντιπροσωπίας. Επιπλέον αποφάσισε:

1.1 Να συμμετάσχει στην κατάληψη διαμαρτυρίας του ΤΕΕ, καλώντας το να πάρει πρωτοβουλίες για την κινητοποίηση των μηχανικών ενάντια στην κατάργηση των ελάχιστων αμοιβών.

1.2 Να καλέσει τους αρχιτέκτονες βουλευτές να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο, ως ιδιαίτερα βλαπτικό για το δημόσιο συμφέρον και για το πλαίσιο άσκησης του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα.

1.3 Να καλέσει τους αρχιτέκτονες σε διαδήλωση, την 17/2/2011, από το κατειλημμένο ΤΕΕ στη Βουλή, την ώρα της κατ’ άρθρο ψήφισης του νομοσχεδίου.

1.4 Να καλέσει τους αρχιτέκτονες να συμμετάσχουν στην πανελλαδική απεργία και διαδήλωση, της 23/2/2011, για την προβολή των αιτημάτων του κλάδου. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος Αττικής του ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ 16/2/2011»

Μπορεί ο τίτλος να ακούγεται υπερβολικός, όμως η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία. Το διέπραξε ο Κούρκουλας στη Σύνθεση 9 και αν δεν τους σταματήσουμε ποιος ξέρει τι άλλο έχουμε ακόμα να δούμε στο μέλλον. Ακολουθεί το κείμενο που έβγαλε για το επεισόδιο η Αριστερή Κίνηση Αρχιτεκτονικής (ΕΑΑΚ).

Διαβάστε – Διαδώστε Συνεχίστε την ανάγνωση του «Αρχιτεκτονική ΕΜΠ: Όταν οι επιχειρηματίες διορθώνουν τις συνθέσεις»

Ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε Έκτακτη Γενική Συνέλευση σε απαρτία, στο κτίριο του ΤΕΕ, στις 10 Μαρτίου 2011, με θέματα:

• Επιπτώσεις στην άσκηση του επαγγέλματος από την κατάργηση των ελαχίστων αμοιβών
• Σχεδιασμός δράσεων για την απόσυρση του νέου Νόμου

Μετά από συζήτηση, η Γενική Συνέλευση κατέληξε ομόφωνα στο Ψήφισμα που ακολουθεί και στις παρακάτω Δράσεις που προτάθηκαν:

Όλοι γνωρίζουμε ότι η κατάσταση στον κλάδο μας έχει αλλάξει το τελευταίο διάστημα βίαια και ριζικά. Ο μύθος που συνέδεε το επάγγελμα του αρχιτέκτονα με κοινωνική και οικονομική επιτυχία έχει καταρριφθεί πια, και πίσω του αναδύονται στο έπακρο οι συνθήκες εργασίας που κρύβονταν σχολαστικά τόσο καιρό, μαζί με τα νέα δραματικά δεδομένα.

Η μαύρη εργασία με τη μορφή μαθητείας και η αμοιβή με δελτίο παροχής υπηρεσιών που υπολογίζεται με την ώρα, ουσιαστικά από τα προηγούμενα χρόνια είχαν συνθέσει το σκηνικό ελαστικοποίησης της εργασίας του αρχιτέκτονα, ειδικά του νέου, ο οποίος επί της ουσίας δούλευε με τις δεσμεύσεις ενός κανονικού μισθωτού, χωρίς όμως να απολαμβάνει κανένα από τα κεκτημένα που απορρέουν από την εξαρτημένη του εργασία. Έτσι, πληρώνεται με 11 μισθούς, οι οποίοι περικόπτονται ακόμα περισσότερο αφού ασθένειες, αργίες ή άλλα προσωπικά γεγονότα οδηγούν αυτόματα σε μείωση του εισοδήματος, ενώ οι υπερωρίες απλά πληρώνονται σαν παραπάνω ώρες και όχι με προσαύξηση, την ίδια στιγμή που οι εργοδότες τους εισφοροδιαφεύγουν και απαλλάσσονται από το μη μισθολογικό κόστος της εργασίας. Οι συνθήκες αυτές ίσχυαν λίγο ή πολύ και πριν την περίοδο της κρίσης. Η διαφορά είναι ότι η επισφάλεια αυτή τώρα διευρύνεται δραματικά, με τις νέες μορφές υποαπασχόλησης και οικονομικής τρομοκρατίας που επακολουθούν την τραγική αύξηση της ανεργίας, τη μη πληρωμή δεδουλευμένων, τις παράνομες απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις και άλλες αυθαιρεσίες που βιώνει κάθε εργαζόμενος καθημερινά.

Και βέβαια, οι αυταπάτες την περίοδο του μνημονίου τελειώνουν. Η παραμικρή ελπίδα που είχε ο αρχιτέκτονας για να μπορέσει να ζήσει από τη δουλειά του φτιάχνοντας ένα μικρό γραφείο διαλύεται και τυπικά με βάση το νόμο που ψηφίστηκε πριν από λίγες μέρες για το «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων». Άλλωστε, την περίοδο της οικονομικής κρίσης πολλοί συνάδελφοί μας, αδυνατώντας να βρουν άλλη διέξοδο, αυτοαπασχολούνται ουσιαστικά υποαπασχολούμενοι. Ο νόμος που καταργεί τις ελάχιστες αμοιβές πλήττει κυρίως αυτόν τον κόσμο και ευνοεί τις μεγάλες τεχνικές εταιρίες που θα συγκεντρώσουν όλο το αρχιτεκτονικό έργο, το οποίο γίνεται εμπορεύσιμο προϊόν και υπάγεται σε μια λογική κανόνων προσφοράς και ζήτησης, εξολοθρεύοντας μικρά και μεσαία γραφεία. Την ίδια στιγμή ο νόμος αυτός εισάγει και θεσμικά τις πιστοποιήσεις, διαιρώντας το αντικείμενό μας και τα επαγγελματικά δικαιώματα που πηγάζουν από αυτό. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ενημερωνόμαστε, οργανωνόμαστε, διεκδικούμε»