Ετικέτα: Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία

Γιώργος Παπαγκίκας

Το ακόλουθο άρθρο δημοσιεύτηκε στον κατάλογο της ελληνικής συμμετοχής στην 15η Biennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας «#This Is A Co-op», το 2016. Καταταγμένο στη θεματική της κρίσης του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα και των συλλογικών απαντήσεων σε αυτή, επιχειρεί μια παρουσίαση του εργατικού κινήματος και του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, του βασικού συλλογικού συνδικαλιστικού φορέα στον κλάδο των τεχνικών και μηχανικών. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Εργασία και εργατικό κίνημα στην Ελλάδα της κρίσης. Το παράδειγμα του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών»

Γιατί να ασχοληθούμε με τη Biennale Αρχιτεκτονικής στη Βενετία;

Η εκπροσώπηση της ελληνικής συμμετοχής στη Biennale για το 2016 παρουσιάζει τρία ιδιαίτερα χαρακτηριστικά:

Πρώτον, το θέμα της φετινής Biennale «Reporting from the Front – Ανταπόκριση από το Μέτωπο» με σαφείς αναφορές στην τραγική εξάπλωση των ένοπλων συρράξεων και των προσφυγικών ρευμάτων στη γεωγραφική γειτονιά της Ελλάδας, αποτέλεσε μία ενδιαφέρουσα ανορθογραφία στην συχνά απολίτικη έως τώρα συνηθισμένη θεματολογία της Biennale.

Δεύτερον, η διοργάνωσή της δεν ανατέθηκε «εργολαβικά» -ως συνήθως- σε κάποιον εκπρόσωπο της ελίτ του εγχώριου συντεχνιακού στερεώματος, μακριά από τα πραγματικά ζητήματα του κλάδου, της αρχιτεκτονικής και των αρχιτεκτόνων. Αντίθετα, τη διοργάνωση της ελληνικής συμμετοχής ανέλαβε ένας θεσμός συλλογικής εκπροσώπησης των αρχιτεκτόνων, ο ΣΑΔΑΣ – Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων, χωρίς προσωποπαγή χαρακτήρα, διάσημους curators και τετελεσμένες αποφάσεις “από τα αποδυτήρια”. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Για τη 15η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας και το ρόλο του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ»

Γιώργος Παπαγκίκας

Με αφορμή τη λήξη της έκθεσης του ελληνικού περιπτέρου της 14ης biennale αρχιτεκτονικής της Βενετίας στη χώρα μας, το άρθρο θα επιχειρήσει μια προσέγγιση της ελληνικής συμμετοχής στη διοργάνωση. Η απόπειρα αυτή δε θα αναφερθεί στο υπόλοιπο σύνολο της biennale και δεν θα κάνει συγκρίσεις με άλλα εθνικά περίπτερα ούτε θα περιγράψει τον κατάλογό της· θα προβεί σε μια παρουσίαση και κριτική του θεάματος με το οποίο ήρθε σε επαφή το ευρύ ελληνικό κοινό, δηλαδή αποκλειστικά της έκθεσης όπως αυτή εμφανίσθηκε στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Όπως οι περισσότεροι αρχιτέκτονες γνωρίζουν, κάθε δύο χρόνια η Βενετία γίνεται το κέντρο του παγκόσμιου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος φιλοξενώντας το σημαντικότερο περιοδικό γεγονός στο συγκεκριμένο πεδίο, τη biennale αρχιτεκτονικής. Τους 6 μήνες λειτουργίας της, οι περίπου 200.000 επισκέπτες γίνονται θεατές μιας τεράστιας εκθεσιακής εγκατάστασης η οποία οργανώνεται σε τρία τμήματα. Εκτός από τις δύο μεγάλες ενιαίες εκθέσεις (η μία στην περιοχή του παλιού arsenale και η άλλη στην περιοχή των Giardini, δηλαδή των κήπων της πόλης) ο θεσμός περιλαμβάνει τις εθνικές συμμετοχές, οι περισσότερες εκ των οποίων παρουσιάζοντα στα εθνικά περίπτερα (τα οποία βρίσκονται και αυτά στην περιοχή των κήπων) και καλούνται κάθε φορά να διερευνήσουν ένα κοινό ερευνητικό ερώτημα.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τοπία τουρισμού: μια κριτική παρουσίαση της ελληνικής συμμετοχής στη 14η biennale αρχιτεκτονικής της Βενετίας»