Το παρόν κείμενο αποτελεί μια συμβολή από το σχήμα της Ενωτικής Αριστερής Πρωτοβουλίας Πολεοδόμων Χωροτακτών (ΕΑΠ ΠοΧ), το οποίο παρεμβαίνει και συμμετέχει στην Επιστημονική Επιτροπή της Ειδικότητας στο ΤΕΕ. Στόχος του κειμένου είναι η συμβολή στον δημόσιο διάλογο, επιδιώκοντας μια κριτική ματιά στην αντίληψη που συνοδεύει την επιχειρούμενη μεταρρύθμιση και στο σύστημα χωρικού σχεδιασμού που διαμορφώνεται, υπό το πλαίσιο του σχεδίου Νόμου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Πολεοδομικής νομοθεσίας»¹.

‘’η ανάπτυξη της χωρικής οικονομίας του καπιταλισμού διατρέχεται από αντιτιθέμενες και αντιφατικές τάσεις. Απ’ τη μια πλευρά, απαιτείται να καταργηθούν οι χωρικοί περιορισμοί και οι περιφερειακές διακρίσεις. Όμως η ικανοποίηση αυτής της απαίτησης προϋποθέτει την παραγωγή νέων γεωγραφικών διαφοροποιήσεων, οι οποίες καθιερώνουν νέα προς υπέρβαση όρια. […] Η χωρικά άνιση ανάπτυξη του καπιταλισμού είναι αναπόφευκτη.”

David Harvey (1982), The Limits to Capital

Το νομοσχέδιο επιχειρεί μία σειρά από μεταρρυθμίσεις, που σύμφωνα με την από 31.07.2020 δημοσιευμένη παρουσίαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος «θα συμβάλλουν στην βελτίωση και επιτάχυνση του χωρικού σχεδιασμού, στην προστασία του περιβάλλοντος και του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και στην εθνική προσπάθεια για ανάπτυξη και επενδύσεις». Όσο για το τελευταίο δεν είχαμε καμία αμφιβολία, ωστόσο οι επιχειρούμενες διατάξεις και η ελλιπής τεκμηρίωση της αιτιολογικής έκθεσης που τις συνοδεύει μας δίνουν αρκετούς λόγους για να αμφιβάλλουμε για την επιτυχία των υπόλοιπων στόχων που έθεσε το Υπουργείο.

Στη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ στις 13 Οκτωβρίου συζητήθηκε για δεύτερη φορά το θέμα της εκκένωσης της κατάληψης Rosa Nera και των καταστροφικών σχεδίων τουριστικής αξιοποίησης του διατηρητέου κτιρίου. Υπενθυμίζουμε ότι ως ΑΚΕΑ είχαμε προτείνει ψήφισμα στην προηγούμενη συνεδρίαση, όπου ωστόσο η συζήτηση αναβλήθηκε, με ευθύνη των παρατάξεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ως δικαιολογία είχε τότε προβληθεί η ανάγκη να ερωτηθούν πρώτα «οι φορείς του τόπου», στο πλαίσιο μιας καταφανώς παρελκυστικής τακτικής.

Οι «φορείς του τόπου», ωστόσο, δυστυχώς ίσως για όσους ήλπιζαν το αντίθετο, επιβεβαίωσαν ότι τα σχέδια τουριστικής αξιοποίησης είναι τερατώδη. Το θέμα επανήλθε στο Δ.Σ., όπου ο Πρόεδρος πρότεινε ένα άλλο ψήφισμα, το οποίο τοποθετούνταν εναντίον του σχεδιαζόμενου ξενοδοχείου, αλλά παρέλειπε εντελώς το ζήτημα της αλληλεγγύης σε μια κατάληψη με πανθομολογούμενα θετικό κοινωνικό ρόλο.

Στο πεδίο της αρχιτεκτονικής παραγωγής, η απλήρωτη εργασία είναι μια καθόλου σπάνια συνθήκη η οποία συναντάται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Μια από τις πιο διαδεδομένες μορφές της, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι η λογική της «απλήρωτης πρακτικής άσκησης» (unpaid internship), κατά την οποία ο εργαζόμενος-η, συνήθως νέος-α, συμφωνεί να παρέχει εργασία τζάμπα, σε αντάλλαγμα με την υποτιθέμενη «εμπειρία» που θα κερδίσει, η οποία θα αποτελεί βοήθημα στην αγορά εργασίας στο μέλλον.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια έντονη υποτίμηση της αξίας της εργασίας, και μάλιστα ανθρώπων που συνήθως έχουν αποφοιτήσει πρόσφατα, είναι δηλαδή εφοδιασμένοι με τις πιο σύγχρονες εκδοχές της -εν γένει πολύ απαιτητικής και κατά κύριο λόγο υψηλότατης ποιότητας- πανεπιστημιακής αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης. Δεν είναι τίποτα άλλο από μια έκφραση εργοδοτικής αυθαιρεσίας, η οποία έχει αναχθεί σε κοινό τόπο λόγο της διάδοσής της και της αδυναμίας ανάπτυξης αντιστάσεων σε αυτή.

Ενημέρωση από τη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ στις 22/9/2020

Στο Δ.Σ. του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ της 22^ης Σεπτεμβρίου συζητήθηκε εντός της ημερήσιας διάταξης το θέμα της εκκένωσης της κατάληψης Rosa Nera στο Καστέλι, στα Χανιά, με σκοπό τη μετατροπή του ιστορικού κτιρίου σε ένα ογκώδες ξενοδοχείο. Ως ΑΚΕΑ, καταθέσαμε το παρακάτω ψήφισμα, υποστηρίζοντας ότι ο σύλλογος οφείλει να πάρει θέση τόσο ενάντια σε μια μορφή αστικής ανάπτυξης που δίνει απόλυτη προτεραιότητα στον τουρισμό και τις δραστηριότητες της αγοράς, συρρικνώνοντας οτιδήποτε δημόσιο, όσο και ενάντια στην κρατική καμπάνια κοινωνικής και πολιτικής αποστείρωσης που εκφράζεται και με τις εκκενώσεις των καταλήψεων. Οι εκπρόσωποι της Πανεπιστημονικής και της Συσπείρωσης υποστήριξαν τη λογική και το ψήφισμα, με επιμέρους προσθήκες που ήταν εύλογες. Από εκπρόσωπο της ΕΛΕΜ προτάθηκε η αφαίρεση της τελευταίας παραγράφου του ψηφίσματος, που θεωρήθηκε υπερβολικά πολιτικά χρωματισμένη. Παρότι υπερασπιστήκαμε το περιεχόμενο της τελευταίας παραγράφου, δεχτήκαμε ως συμβιβασμό την αφαίρεσή της, στον βαθμό που το υπόλοιπο κείμενο ήταν ήδη αρκετά σαφές.

Ωστόσο, οι παρατάξεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ κατάφεραν προς το παρόν να μπλοκάρουν το ψήφισμα με βασικό επιχείρημα ότι δεν έχουμε συμβουλευτεί τους φορείς του τόπου. Ακούστηκε ακόμα ότι ο σύλλογος δεν μπορεί να παίρνει πολιτικές θέσεις, αλλά μόνο επιστημονικές, και ότι είναι δικαίωμα της Συγκλήτου να αξιοποιήσει ένα κτίριο που της ανήκει όπως θέλει. Έτσι, για 1 ψήφο, το ψήφισμα δεν πέρασε και το θέμα παραπέμφθηκε στο επόμενο Δ.Σ.

Το παρακάτω κείμενο αυτό αποτέλεσε την εισήγηση εκ μέρους της Ενωτικής Αριστερής Πρωτοβουλίας Πολεοδόμων – Χωροτακτών (ΕΑΠ-ΠοΧ), στην εκδήλωση «Μεγάλος Περίπατος: Στόχοι, επιπτώσεις και το δικαίωμα στην Αθήνα», που έγινε την Τρίτη 14 Ιουλίου στην πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο.

Αλεξάνδρα Λινάρδου, πολεοδόμος-χωροτάκτης, ΥΔ Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, μέλος της ΕΑΠ-ΠοΧ

Μιας και η προηγούμενη εισήγηση ήταν πλήρως κατατοπιστική στα αμιγώς πολεοδομικά χαρακτηριστικά του μεγάλου περιπάτου και έχει δημιουργήσει μία βάση για το τι σημαίνει αυτή η παρέμβαση, θα ήθελα να μετατοπίσω την συζήτηση στα ζητήματα που σχετίζονται με πιο έμμεσο τρόπο στην σημερινή κουβέντα και να μιλήσω όχι μόνο ως πολεοδόμος αλλά ως άτομο που αναγνωρίζει τη σημασία των διεκδικήσεων στον δρόμο. Θα ήθελα λοιπόν να θέσω ζητήματα που έχουν αφενός να κάνουν με το:

1. πως οι κάτοικοι των πόλεων εν τέλει έχουν λόγο στη διαμόρφωσή τους και του
2. ρόλου των πόλεων ως πεδία διεκδικήσεων σε διάφορα επίπεδα.

Δηλαδή κατά πόσο έχουν δικαίωμα στη πόλη. Ή κατά πόσο έχουν ίσο δικαίωμα στην πόλη.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ενάντια στην πολεοδομία των ξενοδόχων, οι διαδηλώσεις κλείνουν δρόμους αλλά ανοίγουν περάσματα»

Την Τρίτη 14 Ιουλίου, στις 8:00μμ, η Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων (ΑΚΕΑ) και η Ενωτική Αριστερή Πρωτοβουλία Πολεοδόμων-Χωροτακτών (ΕΑΠ-ΠοΧ), διοργανώνουν εκδήλωση-συζήτηση για τον Μεγάλο Περίπατο, τους στόχους του και τις επιπτώσεις που θα έχει στην πόλη. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο.

Θα γίνουν εισηγήσεις από τους:

• Μαρία Μάρκου, επίκουρη καθηγήτρια Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ
• Κώστας Βουρεκάς, αρχιτέκτονας-πολεοδόμος, ΥΔ Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, μέλος της ΑΚΕΑ
• Αλεξάνδρα Λινάρδου, πολεοδόμος-χωροτάκτης, ΥΔ Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, μέλος της ΕΑΠ-ΠοΧ

Σε συνεδρίασή του την Πέμπτη 2/7, το Δ.Σ. του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ πήρε απόφαση ενάντια στο νομοσχέδιο περιορισμού των διαδηλώσεων. Ακολουθεί το κείμενο της ανακοίνωσης:

Από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη κατατέθηκε ένα απαράδεκτο νομοσχέδιο που αφορά στον περιορισμό των διαδηλώσεων και στοχεύει να «ελέγξει» το οργανωμένο λαϊκό κίνημα.

Η απαγόρευση συνεύρεσης στους δημόσιους χώρους για την έκφραση διαμαρτυρίας των εργαζομένων, αποτελεί ωμή επέμβαση στην Κοινωνική, Πολεοδομική και Αρχιτεκτονική διαχείριση του κοινόχρηστου χώρου και στο ρόλο των Δημόσιων Χώρων των Πόλεων, ενώ παράλληλα φέρνει ασφυκτικούς περιορισμούς στη δράση του λαϊκού κινήματος, με ενίσχυση του πλέγματος καταστολής και ποινικοποίησης των λαϊκών διεκδικήσεων.

Το ακόλουθο κείμενο κάνει μια κριτική στο σχέδιο Μπακογιάννη για την Αθήνα και τον «Μεγάλο Περίπατο». Αποτελεί προϊόν συλλογικής εργασίας ομάδας υποψηφίων διδακτόρων του Τομέα Πολεοδομίας-Χωροταξίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Υιοθετήθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Σπουδαστών (Υποψηφίων Διδακτόρων) ΕΜΠ μετά από πρόταση της Ανεξάρτητης Αριστερής Συσπείρωσης Μεταπτυχιακών.

Η μεγάλη περιπέτεια της Αθήνας

Η δεκαετία της οικονομικής κρίσης και των μέτρων λιτότητας άφησε τα σημάδια της στις πόλεις, τα κέντρα και τις γειτονιές τους. Ειδικά στην Αθήνα, το αποτύπωμα της κρίσης παραμένει ορατό μέσω της έντασης των κοινωνικο-οικονομικών ανισοτήτων, της στεγαστικής κρίσης, της φτώχειας και των λουκέτων στα καταστήματα. Το κέντρο της Αθήνας είναι διαχρονικά ο “πυκνωτής” όλων εκείνων των φαινομένων που επηρεάζουν την ζωή στην πόλη. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της κρίσης το Αθηναϊκό κέντρο έδειξε μια δυναμική διατήρησης του χαρακτήρα του, της πολυ-λειτουργικότητάς του και του ρόλου του να προσελκύει το σύνολο των διαφορετικών κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένων των πιο “ευάλωτων” κατοίκων -των μικρομεσαίων, των φτωχών, των μεταναστών-τριών. Τα κυκλοφοριακά προβλήματα που διαχρονικά το χαρακτηρίζουν, η έλλειψη χώρων για την απρόσκοπτη κίνηση των πεζών, παιδιών, ΑμΕΑ, κλπ., οι λίγοι και παραμελημένοι δημόσιοι χώροι (όχι μόνο του κέντρου αλλά και των γειτονιών της Αθήνας), δεν αποτέλεσαν εμπόδιο στη λειτουργία του ως πόλου έλξης για τις ανάγκες των κατοίκων και των εργαζομένων της πόλης.

Η συνάντηση του Δ.Σ. του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ με τον δήμαρχο Κ. Μπακογιάννη

Μάνος Σκούφογλου, αρχιτέκτονας-πολεοδόμος, μέλος του Δ.Σ. του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ με την Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων

Στο ακόλουθο άρθρο γίνεται μια ενημέρωση για τα όσα ειπώθηκαν στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ της 26ης Μαΐου. Αυτή είχε θέμα τις αλλαγές που προωθούνται στο κέντρο της Αθήνας και διενεργήθηκε με την παρουσία του δημάρχου Κώστα Μπακογιάννη. Όπως φαίνεται και στο κείμενο, η συζήτηση που έγινε είναι ενδεικτική της στάσης της δημοτικής αρχής και των στοχεύσεών της.

Την Τρίτη 26 Μαΐου το Δ.Σ. του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ συνεδρίασε διαδικτυακά παρουσία του Δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη. Αρχικά, ο Κώστας Μπακογιάννης έκανε μια σύντομη παρουσίαση του έργου του «Μεγάλου Περιπάτου» στο κέντρο της Αθήνας, που πρόκειται να περιλάβει την πεζοδρόμηση δρόμων (Αθηνάς, Ερμού, Μητροπόλεως, Ηρώδου Αττικού, Βασιλίσσης Όλγας), τη διαπλάτυνση πεζοδρομίων σε άλλους (Πανεπιστημίου, Φιλελλήνων), τον ποδηλατόδρομο της Πανεπιστημίου και την πύκνωση των γραμμών λεωφορείων, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα εξαγγελίες.

συνέντευξη του Γιώρου Παπαγκίκα, αρχιτέκτονα, ΥΔ της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ και μέλος της Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων στον Κυριακο Νασόπουλο και την εφημερίδα ΠΡΙΝ

Την περασμένη Πέμπτη «άνοιξε» η νέα πλατεία Ομονοίας. Έχεις αρθρογραφήσει σχετικά με τη συγκεκριμένη ανάπλαση. Πόσο επαναλαμβανόμενο μπορεί να αποδειχτεί αυτό το μοντέλο;

Η διαδικασία fast track με εντυπωσιακή παράκαμψη κάθε νομιμότητας, η ανυπαρξία δημοσιοποιημένης μελέτης αλλά και η προβληματική αρχιτεκτονική μορφή, την οποία μοιάζει σχεδόν αδύνατο να υπερασπιστεί οποιοσδήποτε αρχιτέκτονας, φαίνονταν να καθιστούν την περίπτωση της ανάπλασης της Ομόνοιας δύσκολα επαναλήψιμη. Δυστυχώς όμως αυτό μοιάζει να διαψεύδεται από τα νέα project της δημαρχίας Μπακογιάννη, όπου τα προαναφερθέντα προβληματικά σημεία επανέρχονται.

γράφει ο Θάνος Ανδρίτσος, αρχιτέκτονας – πολεοδόμος,  πρώην Δημοτικός Σύμβουλος Αγίας Παρασκευής με το «Φυσάει Κόντρα», μέλος του ΔΣ του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ με την Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων

Το παρόν άρθρο αποτελεί μια εκτενέστερη εκδοχή του κειμένου με τίτλο « Τι κρύβεται πίσω από τα σχέδια «ανάπλασης» που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 16 Μαΐου 2020.

Τις προηγούμενες βδομάδες ακούστηκαν πολλά για την Αγία Παρασκευή και την πλατεία του Αϊ Γιάννη (γνωστή και ως πάνω πλατεία). Για λόγους συντομίας, αυτό το κείμενο δεν θα σταθεί στο κάλεσμα των ΜΑΤ και τα γεγονότα που ακολούθησαν, ούτε στην πρωτοφανή στοχοποίηση της δημοτικής παράταξης του Φυσάει Κόντρα, της εκπροσώπου του Μελίνας Αλεφαντή, και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (για την οποία, η ίδια μίλησε εκτενώς σε συνέντευξή της στη LIFO). Το κείμενο αυτό θέλει να υπερασπιστεί την πλατεία, γενικώς, και την πλατεία του Αϊ Γιάννη ειδικώς. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Σε υπεράσπιση της πλατείας (και ειδικά του Αϊ Γιάννη)»

Το Δ.Σ. του Τμήματος Αττικής του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων, με συνεδρίαση του στις 26/2/2020 υπερψήφισε την εισήγηση της Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων για έκδοση ανακοίνωσης για την ανάπλαση της πλατείας Ομονοίας.

Ακολουθεί η ανακοίνωση:

Για την ανακατασκευή της πλατείας Ομονοίας

Ερωτήματα φορέων όπως ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων, αναφορικά με το τι συμβαίνει πίσω από τις λαμαρίνες στην πλατεία Ομόνοιας έχουν απαντηθεί από τον δήμο Αθηναίων με το ότι πρόκειται για εργασίες αποκατάστασης της εικόνας της πλατείας σύμφωνα με τη βραβευμένη πρόταση του σχετικού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού του 1998. Πράγματι, η άδεια εργασιών έχει εκδοθεί για αλλαγή δαπεδόστρωσης.

Του Γιώργου Παπαγκίκα, αρχιτέκτονα, ΥΔ Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, μέλους της Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων

Η ακόλουθη εισήγηση παρουσιάστηκε στα πλαίσια της ημερίδας «Προσεγγίζοντας τον κατοικημένο χώρο με τον τρόπο της Μαρίας Μάντζαρη». Επιχειρεί μια έρευνα του ζητήματος της κατοικίας, επικεντρώνοντας στο πως αυτή εντοπίζεται στην πόλη του Mumbai.

Το Mumbai είναι μια από τις πόλεις των πιο ακραίων αντιθέσεων αναφορικά με τις εκδοχές κατοικίας. Η εισήγηση θα επιχειρήσει να αναδείξει το φάσμα τους, που εκτείνεται από ουρανοξύστες-αποκλειστικές κατοικίες για μία οικογένεια, έως τον μεγάλο πληθυσμό των αστέγων της πόλης.

Εν συνέχεια, θα επικεντρωθεί στις παραγκουπόλεις και θα επιχειρήσει μια προσέγγιση των πρακτικών κατοίκησης τους. Θα περιγράψει τη σχέση τους με την ευρύτερη πόλη και τη διαμόρφωση της ταυτότητάς της, καθώς την ενδεχόμενη ενίσχυση από μέρους τους συγκεκριμένων αστικών συμπεριφορών.

Οι συνοδευτικές φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τον αρθρογράφο τον Ιανουάριο του 2014. Από αυτές εξαιρούνται 11, στις οποίες αναφέρεται η πηγή.

Ροδούλα Κουμπάκη, Ξανθιππη-Μυρτώ Μακρη, Αλέξανδρος Μπιζέλης, Χρήστος Θεοδωρίδης

Αναδημοσιεύουμε εδώ το ενδιαφέρον συλλογικό κείμενο φοιτητριών και φοιτητών από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Πολεοδομία-Χωροταξία» της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Δείτε περισσότερα στη σελίδα «Για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου» στο facebook.

Από τη στιγμή που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτήρισε τον ιό του Covid-19 ως πανδημία, κυβερνητικοί εκπρόσωποι – media – συστημικοί διανοούμενοι μας διατρανώνουν ξανά και ξανά ότι, «ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις» (αφήνοντάς μας να ελπίζουμε ότι θα είναι για μικρό διάστημα), αλλά και, πιο χαμηλόφωνα, ότι «τίποτα δεν θα είναι το ίδιο με πριν». Φαίνεται ότι την ώρα που υπάρχει η πραγματική απειλή της πανδημίας για την κοινωνική βάση, οι κυρίαρχες τάξεις και οι κυβερνήσεις τους προσπαθούν μεν να διαχειριστούν την εξάπλωση του ιού στο σήμερα, αλλά με τρόπους και πολιτικές διαχείρισης που κοιτάνε κυρίως στο αύριο, στη διαιώνιση και επέκταση των σχέσεων εκμετάλλευσης και πειθάρχησης. Η εργασιακή επισφάλεια και τα ξεχειλωμένα ωράρια (με ή χωρίς τηλεργασία), η ηλεκτρονική παρακολούθηση και η αστυνομική καταστολή, οι περικοπές των δικαιωμάτων των φυλακισμένων και ο εγκλεισμός των μεταναστών – προσφύγων μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η μετατροπή μιας σειράς υπηρεσιών και δραστηριοτήτων (που διεξάγονταν με φυσική αλληλεπίδραση) σε ψηφιακές – διαδικτυακές, είναι οι συνιστώσες της προϋπάρχουσας πολιτικής, που με το άλλοθι της πανδημίας επιταχύνεται, με τις κοινωνικές αντιστάσεις σε βαριά ασθένεια… Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημόσιοι χώροι στην εποχή της πανδημίας: από την απαγόρευση στην υπεράσπιση»

Του Μάνου Μαρκάκη, αρχιτέκτονα, μέλους της Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων

Το ακόλουθο σύντομο άρθρο παρουσιάζει παραστατικά πώς γίνεται η προσομοίωση πλήθους στην παραλία της Θεσσαλονίκης για να μας πείσουν τα τηλεοπτικά κανάλια ότι είμαστε ανεύθυνοι και μας αξίζει η σκληρότερη απαγόρευση κυκλοφορίας, ενώ η καλή μας η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί: αρκεί η λήψη να γίνεται με τηλεφακό.

Το παρακάτω παράδειγμα δείχνει πως τραβάνε τα πλάνα τους το τελευταίο διάστημα τα κανάλια ώστε να συνεχίσει να πέφτει το βάρος της ευθύνης πάνω στον «απείθαρχο» λαό που κόβει τσάρκες σε παραλίες και πάρκα και να τη βγάζει καθαρή η κυβέρνηση η οποία το μόνο μέτρο που έχει πάρει είναι η αστυνόμευση. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Οι λήψεις με τηλεφακό στην υπηρεσία της προπαγάνδας»