Του Μάνου Μαρκάκη, αρχιτέκτονα, μέλους της Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων

Το παρακάτω σύντομο άρθρο παρουσιάζει παραστατικά πώς γίνεται η προσομοίωση πλήθους στην παραλία της Θεσσαλονίκης για να μας πείσουν τα τηλεοπτικά κανάλια ότι είμαστε ανεύθυνοι και μας αξίζει η σκληρότερη απαγόρευση κυκλοφορίας, ενώ η καλή μας η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί: αρκεί η λήψη να γίνεται με τηλεφακό.

Το παρακάτω παράδειγμα δείχνει πως τραβάνε τα πλάνα τους το τελευταίο διάστημα τα κανάλια ώστε να συνεχίσει να πέφτει το βάρος της ευθύνης πάνω στον «απείθαρχο» λαό που κόβει τσάρκες σε παραλίες και πάρκα και να τη βγάζει καθαρή η κυβέρνηση η οποία το μόνο μέτρο που έχει πάρει είναι η αστυνόμευση. Συνέχεια →

Ο Δήμος Αθηναίων, με τις ψήφους μόνο της κυβερνητικής παράταξης και όλες τις άλλες παρατάξεις κατά, επιχειρεί την τοπική τροποποίηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της πόλης, με σκοπό να εισάγει χρήσεις «ψυχαγωγίας» (ψυχαγωγικά παιχνίδια, λούνα παρκ, πίστες αυτοκινητιδίων) σε τμήμα του πρώην εργοστασίου του Γκαζιού, ενός μνημείου βιομηχανικής κληρονομιάς. Ενάντια στην εμπορευματοποίηση του χώρου και την εισαγωγή χρήσεων ασύμβατων με τον χαρακτήρα του μνημείου, ο ΣΑΔΑΣ Αττικής, με κατά πλειοψηφία απόφαση του Διοικητικού του Συμβουλίου, υιοθέτησε την παρακάτω απόφαση:

Οι περιπέτειες, που έχει περάσει το πρώην εργοστάσιο του Γκαζιού της Αθήνας, είναι γνωστές στο ΣΑΔΑΣ, που έχει πρωτοστατήσει στο παρελθόν για τη διάσωση από την κατεδάφιση κτιρίων του ιστορικού αυτού συγκροτήματος και χαρακτηριστικού μνημείου της βιομηχανικής κληρονομιάς. Συνέχεια →

Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ εξέδωσε το παρακάτω ψήφισμα υπέρ της διεκδίκησης του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών για την κατοχύρωση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας των εργαζόμενων μηχανικών/τεχνικών, υποστηρίζοντας την απεργία των πρωτοβάθμιων σωματείων την Πέμπτη 19 Μάρτη. Το ψήφισμα του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ υιοθέτησε και η πανελλαδική Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ που έγινε στις 20 Φλεβάρη, μετά από πρόταση του #block_TEE και του ΑΡΑΓΕΣ.

Ακολουθεί το κείμενο του ψηφίσματος: Συνέχεια →

Της Νάνσυς Νικολοπούλου, αρχιτεκτόνισσας, μέλους της Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων

Το άρθρο που ακολουθεί, αποτελεί μεταπτυχιακή εργασία που παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβρη του 2019 στο πλαίσιο του προγράμματος «Πολεοδομία – Χωροταξία» του ΕΜΠ, και πιο συγκεκριμένα του μαθήματος «Έμφυλες Πολιτισμικές Προσεγγίσεις του Αστικού Χώρου» με διδάσκουσες τις Ντίνα Βαΐου και Ρούλη Λυκογιάννη. Αναφέρεται στην ταινία «Η δουλειά της» (2018), του Νίκου Labôt.

Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα, η ταινία διηγείται την ιστορία της Παναγιώτας (Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου), η οποία λίγο πριν τα σαράντα, όντας νοικοκυρά και μητέρα δύο παιδιών, θα χρειαστεί να αναζητήσει για πρώτη φορά δουλειά, όταν ο άντρας της χάνει τη δική του, στο φόντο της κρίσης. Θα προσληφθεί ως καθαρίστρια σε πολυκατάστημα, για λογαριασμό μιας ιδιωτικής εργολαβικής εταιρείας, βιώνοντας της συνθήκες της υποτίμησης και της ακραίας εργασιακής εκμετάλλευσης στις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργεί ο σύγχρονος καπιταλισμός. Παρόλα αυτά θα αποκτήσει για πρώτη φορά την οικονομική και συναισθηματική ανεξαρτησία της και θα οδηγηθεί, χωρίς να το επιδιώκει συνειδητά από την αρχή, στην αμφισβήτηση των ιδιοτήτων του ρόλου της ως συζύγου και μητέρας στο πλαίσιο της πατριαρχίας.

Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018 στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, όπου έλαβε εξαιρετικές κριτικές. Έχει βραβευτεί ως Καλύτερη Πρώτη Ταινία Μεγάλου Μήκους και απέσπασε βραβείο Fipresci & Υoung Fipresci στη Βαρσοβία, βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στη Θεσσαλονίκη, βραβείο Κριτικών κινηματογράφου και Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στις Βρυξέλλες. Συνέχεια →