Έλλη Αλεξίου, Μαρία Ψωμιάδη
Η ακόλουθη εργασία αποτέλεσε ερευνητικό θέμα στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ με επιβλέπων καθηγητή τον Σταύρο Σταυρίδη. Παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 2021.
«Όταν άδειασε ο ουρανός από τους κόνδορες,
έπρεπε να αντιμετωπιστεί η αύξηση των φιδιών·
η εξολόθρευση των αραχνών άφησε να πολλαπλασιαστούν και
να μαυρίσουν τον κόσμο οι μύγες·
η νίκη κατά των τερμιτών παρέδωσε την πόλη στο έλεος των
σαρακιών. Το ένα μετά το άλλο τα ασυμβίβαστα με την πόλη
είδη αναγκάστηκαν να υποκύψουν και να εξαφανιστούν. [..]
Ο άνθρωπος είχε επιτέλους επαναπροσδιορίσει την τάξη του
κόσμου που ο ίδιος είχε ταράξει:
δεν υπήρχε πλέον κανένα άλλο ζωντανό είδος
που θα μπορούσε να τον αμφισβητήσει.
[..] Εκτοπισμένοι για μεγάλες περιόδους σε απομακρυσμένα
κρησφύγετα,
από την εποχή που είχε εξοβελιστεί από το σύστημα των ειδών
που τώρα εξαφανίστηκαν,
η άλλη πανίδα επέστρεφε στο φως μέσα από τα υπόγεια της
βιβλιοθήκης όπου φυλάγονται τα αρχέτυπα, πηδούσε από τα
κιονόκρανα και τις υδρορροές, ερχόταν να κουρνιάσει στα
μαξιλάρια των κοιμισμένων.
Οι σφίγγες, οι γρύπες, οι χίμαιρες, οι δράκοι, οι τραγέλαφοι, οι
άρπυιες,
οι ύδρες, οι μονόκεροι, οι βασιλίσκοι άρχιζαν να επανακτούν
την πόλη τους.»
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Το μινόρε των αποκλεισμένων – Ο βιωμένος χώρος του περιθωρίου στον ρεμπέτικο στίχο»