Την Παρασκευή 7 Απριλίου, στις 18:30, η ΑΚΕΑ διοργανώνει την προβολή για πρώτη φορά στην Ελλάδα της βραβευμένης ταινίας-ντοκιμαντέρ «Ο Διαγωνισμός» (The Competition, 2013) του ισπανού αρχιτέκτονα και σκηνοθέτη Angel Borrego Cubero. Σε αυτή πρωταγωνιστούν κάποιοι από τους πιο διάσημους αρχιτέκτονες-σταρ της εποχής μας, οι Frank Gehry, Jean Nouvel, Zaha Hadid, Dominique Perrault και Norman Foster.
Η ταινία θα προβληθεί στο αμφιθέατρο 008 στο ισόγειο του κτιρίου Αβέρωφ της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ στην Πατησίων. Έχει διάρκεια 100 λεπτών και προβάλλεται με αγγλικούς υπότιτλους. Καθώς το ντοκιμαντέρ δεν κυκλοφορεί σε πλατφόρμες ροής στο διαδίκτυο και δεν πωλείται σε κάποια μορφή στην αγορά (πιθανότατα διότι εκθέτει κάποια πολύ ισχυρά πρόσωπα στον χώρο της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής), αγοράσαμε τα δικαιώματα για μία δημόσια προβολή στην Ελλάδα. Για τον λόγο αυτό ζητάμε μια προαιρετική οικονομική ενίσχυση 3€ από τον/ην καθένα/μια για την προβολή.
Μετά την ταινία θα ακολουθήσει συζήτηση, στην οποία θα εισηγηθούν οι:
- Γιώργος Παπαγκίκας, μέλος Διοικητικού Συμβουλίου ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ, ΑΚΕΑ
- Χριστίνη Δέση – Λουκά, Γραμματέας Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, ΑΚΕΑ
Το 2009, το κρατίδιο της Ανδόρρας στα Πυρηναία, αποφασίζει να προκηρύξει διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, για την ανέγερση εθνικού μουσείου τέχνης, ο οποίος απευθύνεται σε κατόχους του βραβείο Pritzker, ή αρχιτέκτονες «αντίστοιχων προσόντων». Παρόλο που το έργο είναι σχετικά μικρό, οι δυσοίωνες προοπτικές της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ωθούν κάποια από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά γραφεία στον κόσμο να συμμετάσχουν. Ένας ιδιότυπος όρος που εισάγεται στον διαγωνισμό είναι ότι οι διαδικασίες παραγωγής της αρχιτεκτονικής λύσης σε κάθε γραφείο, αλλά και οι συνεδριάσεις της κριτικής επιτροπής θα κινηματογραφηθούν. Αυτός ο όρος, ο οποίος έκανε δυνατή την παραγωγή του ντοκιμαντέρ, οδήγησε στην απόσυρση του Norman Foster.
Μέσω του ντοκιμαντέρ αναδεικνύεται ένας ιδιαίτερος τρόπος παραγωγής αρχιτεκτονικής, πολύ χαρακτηριστικός της εποχής μετά το μουσείο Guggenheim στο Μπιλμπάο. Ένας βραβευμένος αρχιτέκτονας-σταρ αναλαμβάνει την παραγωγή ενός «τοπόσημου», ή καλύτερα signature building, με εντυπωσιακή και οπωσδήποτε πρωτότυπη μορφή, σε μία πόλη που δεν γνωρίζει, για φανταστικούς μελλοντικούς χρήστες που δεν θα συναντήσει ποτέ. Η πρόθεση είναι, μέσω του αρχιτεκτονικού περιτυλίγματος, να προσδοθεί μονοπωλιακή αξία στο ίδιο το κτίριο, αλλά και να ανασυγκροτηθεί η «ταυτότητα» της πόλης, ώστε να μπει στον διεθνή επενδυτικό χάρτη. Με λίγα λόγια να εκκινήσουν οι διαδικασίες της «ανάπτυξης» που συμπεριλαμβάνει και τις διάφορες φούσκες της κτηματαγοράς.
Εντός των μεγάλων αρχιτεκτονικών γραφείων αναδεικνύεται πώς ξοδεύονται άπειρες εργατοώρες, συμπεριλαμβάνοντας υπερωρίες και ξενύχτια πριν την παράδοση, για να παρασκευαστεί ένα μεγάλο πλήθος παραλλαγές, τις οποίες θα ανατρέψει με ευκολία ο αρχιτέκτονας-σταρ, όπως πολύ χαρακτηριστικά κάνει ο κακός της ταινίας Jean Nouvel. Το βασικό μέλημα είναι η παραγωγή εντυπωσιακών εικόνων που θα κολακεύσουν την ματαιοδοξία των κρατικών παραγόντων, θα πείσουν την κριτική επιτροπή και θα βοηθήσουν το γραφείο να επικρατήσει στον διεθνή ανταγωνισμό.
Στη χώρα μας, ακόμα και οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί τείνουν να αντικαθίστανται από διάφορες διαδικασίες άμεσης ιδιωτικοποίησης του σχεδιασμού του δομημένου χώρου, «χορηγούς», δωρεές μελετών, κ.λπ. Πέρα από την υπεράσπιση των αυτονόητων, είναι οι ανοιχτοί αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί για την ανάδειξη νέων αρχιτεκτονικών ταλέντων ο ορίζοντας της σκέψης μας; Μπορούμε να φανταστούμε μορφές συνεργατισμού και κοινωνικής συμμετοχής πέρα από τις ανταγωνιστικές διαδικασίες και τις απλήρωτες ώρες εργασίας; Τι γίνεται με τα εργασιακά δικαιώματα χιλιάδων μισθωτών, «οιονεί μισθωτών» και «πρακτικάριων» που ουσιαστικά παράγουν το έργο των μεγάλων γραφείων;
Δείτε εδώ το σχετικό event στο facebook
Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων 