Στο παρόν άρθρο δημοσιεύουμε την πρόταση της Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων για τη συγκρότηση «αριστερού ενωτικού ψηφοδελτίου» στις εκλογές του τμήματος Αττικής του Συλλόγου αρχιτεκτόνων που θα γίνουν την Κυριακή 6 Νοέμβρη 2011, την ίδια ημερομηνία με τις πανελλαδικές εκλογές του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ. Η πρόταση αυτή απευθύνονταν σε εμάς και στο Νέο Κίνημα Αρχιτεκτόνων. Ακολουθεί η απάντησή μας ως Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων αλλά και αυτή του Νέου Κινήματος.
Η Πρόταση της Συσπείρωσης:
ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ Αριστερό Ψηφοδέλτιο Συνεργασίας στο Τοπικό Τμήμα ΣΑΔΑΣ ΠΕΑ Αττικής, από τις παρατάξεις: Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων, Νέο Κίνημα Αρχιτεκτόνων, Συσπείρωση Αριστερών Αρχιτεκτόνων και ανεξάρτητους αρχιτέκτονες
Στις 6 Νοέμβρη γίνονται οι εκλογές στο ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ: Ένα σύλλογο που έχει οδηγηθεί στο όριο της κατάρρευσης, υπό μία διοικητική πλειοψηφία ανίκανη να αποκρούσει, απρόθυμη καν να ενοχλήσει, την ολομέτωπη επίθεση των δυνάμεων του μνημόνιου. Μια ηγεσία αμαρτωλή και φαύλη.
Σε πείσμα αυτής της εξέλιξης, τρεις παρατάξεις και αρχιτέκτονες χωρίς παραταξιακή ένταξη, δώσαμε συνεχείς, κάποτε σφοδρές μάχες, ενάντια στην ευρύτατη διοικητική πλειοψηφία. Μέσα σε τις συλλογικές διαδικασίες άμεσης συμμετοχής στις Γενικές Συνελεύσεις, με καθοριστικές παρεμβάσεις στην Αντιπροσωπεία καθώς και με κινηματικές δράσεις, μέσα και έξω από το ΣΑΔΑΣ. Διεκδικήσαμε τη στροφή στις κατευθύνσεις του Συλλόγου. Δείγματα τέτοιας στροφής, οι αποφάσεις στη Γ.Σ. Αττικής της 15.09.2011, για τα επαγγελματικά μας δικαιώματα ,τα αυθαίρετα, τον τρόπο έκδοσης αδειών, το νόμο Διαμαντοπούλου. Πρωτοστατήσαμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, στη ίδρυση του τμήματος Αττικής, σε πείσμα μιας λυσσώδους υπονόμευσης ή αδιαφορίας γι αυτό, από σχεδόν σύμπασα τη συμπολίτευση ή την κατ’ όνομα αντιπολίτευση της διοίκησης του Συλλόγου.
Θεωρούμε σημαντικό να μη κατακερματιστεί αυτή η ουσιαστική ενωτική δυναμική στις επερχόμενες εκλογές.
Πρόκειται για μείζον ζητούμενο στο χώρο της Αττικής ιδίως στη σημερινή φάση των πρώτων βημάτων του τμήματος: Να αποδείξουμε ότι είμαστε ικανοί να αποφύγουμε διαχωρισμούς, που μπορεί να αναφέρονται σε υπαρκτά ευρύτερα διαφοροποιημένα πολιτικά σχέδια, αλλά πού στο ΣΑΔΑΣ, μα και στους ευρύτερους κοινωνικούς αγώνες, κατά των δυνάμεων του Μνημόνιου, στις πλατείες του καλοκαιριού και στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, αποδείχθηκαν πεπερασμένοι.
Προτείνουμε λοιπόν στις επερχόμενες εκλογές να κατέβουμε όλοι μαζί, σε αριστερό ψηφοδέλτιο συνεργασίας στην Αττική, οι παρατάξεις Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων, Νέο Κίνημα Αρχιτεκτόνων, Συσπείρωση Αριστερών Αρχιτεκτόνων και ανεξάρτητοι αρχιτέκτονες που:
– Στεκόμαστε απέναντι στη καπιταλιστική επίθεση που οργανώνουν οι δυνάμεις του μνημόνιου.
-Ειδικά στο χώρο της Αττικής, αντιλαμβανόμαστε την ίδρυση του Τμήματος ως ένα μεγάλο βήμα, για να αναπνεύσει ο Σύλλογος, ένα νέο άνεμο δημοκρατίας και δημιουργίας, ως κρίσιμη προϋπόθεση:
Για να ορίσουν οι δέκα χιλιάδες αρχιτέκτονες της Αττικής τη τύχη τους.
Για να προσδιορίσουμε ένα νέο κοινωνικό ρόλο, γειωμένο στις σημερινές συνθήκες της χειμαζόμενης Ελληνικής κοινωνίας.
Αυτόν τον αγώνα τον δίνουμε ούτως ή άλλως από κοινού: Το πολιτικό θάρρος να το αναγνωρίσουμε έμπρακτα, θα προσφέρει έμπνευση συμμετοχής για τους συναδέλφους.
04.10.2011 / Η Συσπείρωση Αριστερών Αρχιτεκτόνων
Στην παραπάνω πρόταση απαντήσαμε ως εξής:
Σαν Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων εκτιμούμε ότι η πρόταση της Συσπείρωσης Αριστερών Αρχιτεκτόνων για τη συγκρότηση αριστερού ενωτικού ψηφοδελτίου στο τμήμα Αττικής είναι ειλικρινής ως προς τις προθέσεις της. Όμως η χρονική συγκυρία στην οποία διατυπώθηκε, λιγότερο από μία εβδομάδα πριν την οριστική υποβολή των ψηφοδελτίων, καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την έγκαιρη ολοκλήρωση εκείνων των διαδικασιών οι οποίες θα έδιναν τη δυνατότητα σε ένα «αριστερό ενωτικό ψηφοδέλτιο» να υπερβεί το χαρακτήρα μιας προεκλογικής συγκόλλησης. Η σύγκλιση των δυνάμεων της αριστεράς αποτελεί και για εμάς στρατηγικό στόχο, δεν θα προκύψει όμως σαν απλό άθροισμα των ήδη υπαρκτών δυνάμεων έτσι όπως είναι σήμερα, αλλά προϋποθέτει σε ένα βαθμό και το μετασχηματισμό τους και από τη διαδικασία αυτή δεν εξαιρούμε ούτε τον εαυτό μας.
Η διαδικασία των εκλογών από τη φύση της θέτει γενικά πολιτικά ερωτήματα στρατηγικού χαρακτήρα και δεν περιορίζεται σε επιμέρους πλευρές της πολιτικής συζήτησης όπως π.χ. μια Γενική Συνέλευση η οποία έχει επίδικο συγκεκριμένα κάθε φορά θέματα. Επομένως για την εκλογική σύμπραξη στο επίπεδο ενός συλλόγου ή ενός σωματείου μπορεί να μην είναι σε καμία περίπτωση απαραίτητη μια κοινή αναφορά στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, είναι όμως αναγκαία μία ελάχιστη στρατηγική σύμπλευση. Αυτή σε καμία περίπτωση δεν αντικαθίσταται από μία γενικότερη αντι-μνημονιακή αναφορά και μία συμφωνία στην ανάλυση επιμέρους νομοσχεδίων – η οποία σίγουρα είναι μία θετική παρακαταθήκη και για την οποία απαιτήθηκε χρόνος και προσπάθεια. Στην πραγματικότητα προτείνουμε μια διαφορετική μεθοδολογία: αντί να επιλέγουμε κατ’αρχήν τις παρατάξεις με τις οποίες επιθυμούμε να συνεργαστούμε και στη συνέχεια να αναζητούμε το ελάχιστο πολιτικό πλαίσιο που θα τις χωράει όλες έτσι όπως είναι σήμερα, προτείνουμε να αναζητήσουμε το αναγκαίο για την περίοδο πλαίσιο και με αυτό να απευθυνθούμε σε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που επιθυμούν να συμπορευτούν σε αυτό το δρόμο μαζί μας.
Ειδικά σήμερα η πραγματικότητα θέτει τα γενικά πολιτικά ερωτήματα στην πρώτη γραμμή με όρους πολύ πιο άμεσους από ότι παλαιότερα, και όλες οι πολιτικές δυνάμεις σπεύδουν να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις. Όταν στην καταβύθιση του πρώην μεσαίου στρώματος των αυτοαπασχολούμενων αρχιτεκτόνων – για να μη μιλήσουμε για τους άνεργους ή τους μισθωτούς – η κυρίαρχη πολιτική απαντά με τακτοποιήσεις αυθαιρέτων και εξετάσεις για τα «ειδικά επαγγελματικά δικαιώματα» και η πλειοψηφία του Συλλόγου με συντεχνιακό πλαίσιο διεκδικήσεων και ένταξη σε δίκτυα πελατειακών εξυπηρετήσεων, η δική μας απάντηση οφείλει να είναι σαφής, συνολική και να υποδεικνύει μια άλλη διέξοδο. Αναφερόμαστε σε μία εξέγερση που θα διεκδικήσει παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους – προϋπόθεση μιας οποιασδήποτε έστω και ελάχιστα φιλολαϊκής πολιτικής, κοινωνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην κατεύθυνση της διάλυσής της, έλεγχο της κίνησης των κεφαλαίων και παραγωγική ανασυγκρότηση σε όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτό σε συνδυασμό με ένα αντι-διαχειριστικό πολιτικό στίγμα και μια φυσιογνωμία που θα εκφράζει τους άνεργους και τους ανθρώπους που ζουν από τη δουλειά τους, θα μπορούσε να είναι το περίγραμμα ενός ελάχιστου αναγκαίου πλαισίου. Ο εμπλουτισμός του και η εξειδίκευσή του αλλά όχι ο ευνουχισμός του και το στρογγύλεμα των αιχμών του, θα μπορούσε να είναι το αντικείμενο μιας συλλογικής προσπάθειας η οποία σίγουρα απαιτεί κάποιο χρόνο (και εδώ έχουμε ειλικρινή απορία που θα βρεθεί στο ελάχιστο χρονικό διάστημα πριν την κατάθεση των ψηφοδελτίων) και στην οποία κανείς δεν πρέπει να προσέλθει ως κάτοχος της απόλυτης αλήθειας. Μία τέτοια διαδικασία μάλλον θα κέρδιζε σε αξιοπιστία αν άρχιζε αμέσως μετά τις εκλογές.
Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων 