Τρίτη Πέμπτη του μήνα και η Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων κάνει την καθιερωμένη της βάρδια στο Στέκι Μεταναστών, την τελευταία για το 2019, και πάλι σε συνεργασία με το φίλιο σχήμα ΑΚΕΠΟΧ (Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων ΠΟλεοδόμων-Χωροτακτών)!
Θα μας βρείτε λοιπόν σε χριστουγεννιάτικο mood, μπροστά και πίσω από το μπαρ, να πίνουμε το ποτό μας, να βάζουμε μουσική, να συζητάμε για τα θέματα που μας ενδιαφέρουν και γενικώς να περνάμε μια χαρά!
Σας περιμένουμε στη βάρδιά μας την Πέμπτη 19 Δεκέμβρη, στην Τσαμαδού 13 στα Εξάρχεια, μετά τις 21:00.
Λίγα λόγια για το Στέκι Μεταναστών:
Η ιστορία του Στεκιού Μεταναστών ξεκινάει το 1997, από την πρωτοβουλία του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, με στόχο την συνάντηση ντόπιων και μεταναστών σε ένα χώρο αλληλεγγύης, συνύπαρξης, ελευθερίας και ανταλλαγής. Ένας χώρος συνάντησης κοινοτήτων και μεταναστευτικών οργανώσεων. Ένας χώρος όπου θα ενημερώνονται καθημερινά πρόσφυγες και μετανάστες για τα δικαιώματά τους.
Η ιδέα όμως δεν έμεινε στάσιμη αλλά προχώρησε στα πλαίσια της καλύτερης εξοικείωσης του μεταναστευτικού ζητήματος με τα πραγματικά του προβλήματα και την απάλειψη της ξενοφοβίας. Το στέκι απέκτησε την δική του πολιτιστική ζωή με μουσική, γλέντια, εκθέσεις. Δημιουργήθηκαν αλληλέγγυα μαθήματα εκμάθησης γλωσσών μεταξύ των οποίων, της ελληνικής, τούρκικης, ισπανικής, αγγλικής, γαλλικής, γερμανικής και απεύθυνση σε όποιον και όποια θα ήθελε να τα παρακολουθήσει. Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί η ομάδα των δασκάλων: “Πίσω Θρανία”.
Τα παραπάνω συνετέλεσαν στο να ξεκινήσει να στήνεται το γνωστό σε όλους μας «Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ» από το Στέκι. Η επιτυχία του συγκεκριμένου Φεστιβάλ μέχρι και σήμερα, αλλά και η «άνοδος του αντι-παγκοσμιοποιητικού κινήματος» (όπως χαρακτηριστικά ανφέρουν άτομα από τον συγκεκριμένο χώρο), είχε ως συνέπεια να προσλκύει περισσότερο κόσμο και νέες ομάδες που θα ήθελαν να αλληλεπιδράσουν με τον χώρο αυτό. «Μαθαίνουμε να συμβιώνουμε, να αλληλοενημερωνόμαστε, και προσπαθούμε να λειτουργούμε με αυξημένο το αίσθημα της αλληλεγγύης. Γνωρίζουμε τους προβληματισμούς και τις κουλτούρες άλλων ομάδων και ανθρώπων, τους αγώνες, και τις αγωνίες τους. Αυτό μας βοηθά ακόμα και αν ασχολιόμαστε με κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα, να γνωρίσουμε και άλλα. Είναι τελικά ένας χώρος που ενισχύει την ελπίδα μας ότι πολύ περισσότεροι άνθρωποι έχουν κοινούς αλλά και διαφορετικούς λόγους να θέλουν να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο. Είναι χώρος που δίνει περισσότερους λόγους και αφορμές για εξωστρέφεια και όχι ένας παράδεισος δωματίου».
Ο χώρος εμπλουτίστηκε και λειτουργεί πια ως ένας καθημερινός χώρος συνεύρεσης και ανταλλαγής απόψεων μέσα από την αυτοδιαχειριζόμενη βιβλιοθήκη που υπάρχει, τον διαμορφωμένο χώρο υπολογιστών, το μπαρ, την συλλογική κουζίνα της ομάδας «El Chef», του παιδικού χώρου. Ένας ζωντανός οργανισμός πολλαπλών δικτύων ανάγνωσης της καθημερινότητας, που αναπαριστά τελικώς την ίδια την πόλη, στην δική μας γλώσσα. Τις πόλεις μέσα στην ίδια την πόλη.
Η εσωτερική ζωή και οι συντροφικοί δεσμοί που αναπτύσσονται όμως, δεν μένουν μόνο μέσα στο κέλυφος του Κτιρίου στην οδό Τσαμαδού 13, αλλά αυτή η αλληλεγγύη βρίσκει διέξοδο σε κινηματικές δράσεις, υπέρ των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων. Υπέρ του δικαιώματος του καθενός και της καθεμίας, της συντριπτικής πλειοψηφίας να ζήσει στον δημόσιο χώρο με τους δικούς της όρους, ενάντια στην ολοένα και περισσότερη αυταρχικοποίηση, θεσμική και εξωθεσμική. Πριν μερικά χρόνια, αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν και η επίθεση που δέχτηκε το Στέκι από παρακρατικούς με χειροβομβίδα προκαλώντας ζημιές στον πεζόδρομο της Τσαμαδού, χωρίς κανένα θύμα ευτυχώς. Αλλά και τα τελευταία χρόνια δέχτηκε επιθέσεις από τα ΜΑΤ, είτε στην προσπάθεια τρομοκράτησης (κλείνοντας τον πεζόδρομο), είτε με απευθείας εφόρμηση στο εσωτερικό του και τραυματισμούς/συλλήψεις αγωνιστών του κινήματος. Πρόσφατα είχαμε μάλιστα και την αθώωση των ΜΑΤ σε δίκη για την συγκεκριμένη επίθεση, στα πλαίσια μιας καινούριας υπόθεσης “ζαρντινιέρας”. Τέλος τους προηγούμενους μήνες, με αφορμή την προφυλάκιση των νεοναζί χρυσαυγιτών, κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο χάρτες με στόχους επιθέσεων τους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο συγκεκριμένος χώρος.
Το Στέκι Μεταναστών τα τελευταία χρόνια αναγνωρίζοντας τις δύσκολες συνθήκες που έχουν προκύψει, τόσο στο ζήτημα του αδιάθετου οικοδομικού πλούτου προς όφελος εκείνων που την έχουν ανάγκη, όσο και στην έλλειψη κοινόχρηστων χώρων προχώρησε στην κάταληψη του διπλανού κτιρίου (γνωστού και ως Στέκι 15) ιδιοκτησίας του Δρομοκαΐτιου, αλλά και στην κατάληψη διπλανής άδειας (από οικοδομή) έκτασης – πριν την κατεδάφιση αποτέλεσε ξενώνα για τα άτομα που προέρχονταν από την Σύρο – μεταμορφώνοντας την σε «αυτοδιαχειριζόμενο παρκάκι/κηπάκι». Στα παραπάνω επεκτάθηκαν ήδη υπάρχουσες λειτουργίες, αλλά προέκυψαν και νέες με στόχο την ψυχαγωγία των χρηστών.
Στη ζωή του κτηρίου συνυπάρχουν δεκατρείς συλλογικότητες και άλλες πέντε που λειτουργούν το Στέκι αλλά και πολλοί/-ες «ανένταχτοι/-ες» που συμβάλλουν καθημερινά στη λειτουργία του. Σε οργανωτικό επίπεδο λειτουργεί με τρεις ομάδες: ομάδα πολιτικο–πολιτιστικής ζωής του στεκιού, οικονομική και τεχνική. Την φροντίδα και τη λειτουργία του Στεκιού έχουν αναλάβει ομάδες και άτομα του κτηρίου με βάρδιες. Στόχος είναι η προσφορά προσιτής στέγης και ενός ανοικτού κοινωνικού χώρου σε ομάδες και άτομα. Για να επιτευχθεί όμως αυτό χρειάζονται έσοδα, τα οποία προέρχονται από τη λειτουργία του Στεκιού και επειδή τα παραπάνω δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό, χρειάζεται η συμβολή όλων όσων επισκέπτονται και ζουν στο Στέκι.
Αριστερή Κίνηση Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων 