Ετικέτα: κοινόχρηστος χώρος

Την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, πλήθος περιβαλλοντικών -και όχι μόνο- φορέων, διοργανώνουν ημερίδα με τίτλο «Μητροπολιτικά Πάρκα, ελεύθεροι κοινόχρηστοι χώροι και κλιματική αλλαγή», σε αίθουσα στο Πάρκο ΚΑΠΑΨ, οδός Λάκωνος 9, στους Αμπελόκηπους. Διαβάστε την ανακοίνωση και το πρόγραμμα της ημερίδας.

Σε σύσκεψη κοινωνικών και άλλων φορέων της Αθήνας-Αττικής (και  με τη συμμετοχή δημοτικών και περιφερειακών σχημάτων) που αγωνίζονται κατά :

• της καταστροφής  του περιβάλλοντος και των  συνεπειών της κλιματικής αλλαγής,
• της καταστροφής ή υποβάθμισης των τελευταίων μεγάλων ελεύθερων χώρων της Αττικής που έπρεπε να γίνουν Μητροπολιτικά πάρκα (Ελληνικό, Γουδή, Ελαιώνας, Πάρκο Α.Τρίτσης, Λιπάσματα Δραπετσώνας),
• της συρρίκνωσης ζωτικών χώρων πρασίνου στις συνοικίες (Άλσος Πεδίου Άρεως, Αττικόν Άλσος, Ακαδημία Πλάτωνος, Φιλοπάππου κ.α.) στους οποίους, με την ευθύνη των αρμοδίων αρχών, έχει βάλει πόδι η εμπορευματοποίηση, θυσιάζοντας τα πάντα στο βωμό της «ανάπτυξης» και των αγορών,
• των νομότυπων ή αυθαίρετων οικιστικών επεκτάσεων στον Υμηττό,
• των εκάστοτε κυβερνητικών πολιτικών: για τη διαχείριση των απορριμμάτων, για  τον εγκιβωτισμό  και τσιμεντοποίηση των ρεμάτων, για το παράκτιο μέτωπο από Πέραμα μέχρι Σούνιο κ.λπ.

Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κυριακή 24/11: Ημερίδα «Μητροπολιτικά Πάρκα, ελεύθεροι κοινόχρηστοι χώροι, κλιματική αλλαγή»»

Αντώνης Βαρκάς, Κωνσταντίνος Κομηνέας & Χάρης Μερτής

Η παρούσα διπλωματική εργσία παρουσιάστηκε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ τον Οκτώβριο του 2015, με επιβλέποντα καθηγητή τον Σταύρο Σταυρίδη και σύμβουλο καθηγητή τον Παναγιώτη Βασιλάτο.

Στόχος της διπλωματικής αυτής εργασίας είναι η δημιουργία ενός μοντέλου κοινωνικής κατοικίας, μέσα σε ανενεργά βιομηχανικά κελύφη, εντοπισμένα στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή γύρω από την οδό Πειραιώς.

Αρχικά, αναλύεται η αντίφαση της κρίσης στέγης που είναι εμφανής στην πόλη, δηλαδή η ανάγκη στέγασης από μεγάλο μέρος του πληθυσμού, σε συνδυασμό με την ύπαρξη μεγάλου κτιριακού αποθέματος χωρίς χρήση. Στη συνέχεια ορίζεται ο βασικός στόχος, δηλαδή η στέγαση με τη μορφή κοινωνικής κατοικίας, των κοινωνικών στρωμάτων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στέγης. Επιλέγεται συγκεκριμένος τύπος βιομηχανικών κελυφών, έναντι των υπολοίπων κατηγοριών διαθέσιμων κτιρίων, με βάση τα χαρακτηριστικά τους, θεωρώντας ότι σε αυτά μπορεί να ενταχθεί η κοινότητα που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Αναλύονται παραδείγματα κοινωνικής κατοικίας από την Ελλάδα και το εξωτερικό, υπό το πρίσμα της σχέσης δημόσιου- ιδιωτικού χώρου,  η διαπραγμάτευση της οποίας καθορίζει και το δικό μας σενάριο κατοίκησης όπως και τις βασικές συνθετικές μας αρχές.

Το “κτίριο – κοινότητα” που επιδιώκουμε να φτιάξουμε, θέτει σε προτεραιότητα τη συλλογική ζωή στο κέλυφος και άρα τους κοινόχρηστους χώρους έναντι των ιδιωτικών, που ακολουθούν τη λογική του ελάχιστου. Ανάμεσα στα δυο δεν υπάρχουν σκληρά όρια, αλλά επιχειρείται μια ομαλή διαβάθμιση από το δημόσιο στο ιδιωτικό, με ενδιάμεσα επίπεδα και φίλτρα. Η ζωή στο κέλυφος οργανώνεται σε υποενότητες κατοικιών, γύρω από επιμέρους κοινόχρηστους πυρήνες και δίνεται η δυνατότητα επέκτασης των μονάδων κατοικίας με βάση τις ανάγκες των κατοίκων. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Κοινωνική κατοικία σε ανενεργά βιομηχανικά κελύφη στην Αθήνα»