Δημήτρης Πικιώνης και Άρης Κωνσταντινίδης: ο ελληνικός μοντερνισμός και το αίτημα της «ελληνικότητας»

Μάνος Σκούφογλου

Στην παρακάτω εισήγηση εξετάζονται οι θεωρητικές αρχές των δύο πιο εμβληματικών προσωπικοτήτων της ελληνικής μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Παρότι κάποιες φορές παρουσιάζονται ως οι δύο αντίθετοι πόλοι της ελληνικής αρχιτεκτονικής του 20ου αιώνα, στην πραγματικότητα κινούνται σε κοινό θεωρητικό έδαφος, αυτό της απόπειρας συνδυασμού του διεθνούς στυλ της μοντέρνας αρχιτεκτονικής με την ελληνική λαϊκή ή και παραδοσιακή αρχιτεκτονική κληρονομιά. Η απόσταση που τους χωρίζει από τα μανιφέστα του μοντέρνου κινήματος στο εξωτερικό με τον διεθνισμό, τις πανανθρώπινες ιδέες  και την ιδεολογία προόδου που τα χαρακτηρίζει, χρήζει κάποιας ερμηνείας. Η διαφορά αυτή αποδίδεται εδώ στα – ανοιχτά ακόμη στη βαλκανική χερσόνησο μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα  – ζητήματα εθνικής ταυτότητας και εθνικής ολοκλήρωσης και στον κοινωνικό ρόλο των αρχιτεκτόνων στο πλαίσιο της ελληνικής κοινωνίας της εποχής, σαν μέλη της αστικής τάξης και παράγοντες εκσυγχρονισμού μεσοπολεμικά αλλά και μεταπολεμικά.

Η εισήγηση αυτή παρουσιάστηκε στο Πέμπτο Διεθνές Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ιστορίας των Επιστημών που έγινε το Νοέμβρη του 2012 στην Αθήνα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Πικιώνης και Άρης Κωνσταντινίδης: ο ελληνικός μοντερνισμός και το αίτημα της «ελληνικότητας»»