Το παρόν κείμενο αποτελεί μια συμβολή από το σχήμα της Ενωτικής Αριστερής Πρωτοβουλίας Πολεοδόμων Χωροτακτών (ΕΑΠ ΠοΧ), το οποίο παρεμβαίνει και συμμετέχει στην Επιστημονική Επιτροπή της Ειδικότητας στο ΤΕΕ. Στόχος του κειμένου είναι η συμβολή στον δημόσιο διάλογο, επιδιώκοντας μια κριτική ματιά στην αντίληψη που συνοδεύει την επιχειρούμενη μεταρρύθμιση και στο σύστημα χωρικού σχεδιασμού που διαμορφώνεται, υπό το πλαίσιο του σχεδίου Νόμου «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Πολεοδομικής νομοθεσίας»1.
‘’η ανάπτυξη της χωρικής οικονομίας του καπιταλισμού διατρέχεται από αντιτιθέμενες και αντιφατικές τάσεις. Απ’ τη μια πλευρά, απαιτείται να καταργηθούν οι χωρικοί περιορισμοί και οι περιφερειακές διακρίσεις. Όμως η ικανοποίηση αυτής της απαίτησης προϋποθέτει την παραγωγή νέων γεωγραφικών διαφοροποιήσεων, οι οποίες καθιερώνουν νέα προς υπέρβαση όρια. […] Η χωρικά άνιση ανάπτυξη του καπιταλισμού είναι αναπόφευκτη.”
David Harvey (1982), The Limits to Capital
Το νομοσχέδιο επιχειρεί μία σειρά από μεταρρυθμίσεις, που σύμφωνα με την από 31.07.2020 δημοσιευμένη παρουσίαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος «θα συμβάλλουν στην βελτίωση και επιτάχυνση του χωρικού σχεδιασμού, στην προστασία του περιβάλλοντος και του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και στην εθνική προσπάθεια για ανάπτυξη και επενδύσεις». Όσο για το τελευταίο δεν είχαμε καμία αμφιβολία, ωστόσο οι επιχειρούμενες διατάξεις και η ελλιπής τεκμηρίωση της αιτιολογικής έκθεσης που τις συνοδεύει μας δίνουν αρκετούς λόγους για να αμφιβάλλουμε για την επιτυχία των υπόλοιπων στόχων που έθεσε το Υπουργείο.
Συνεχίστε την ανάγνωση του «Εκσυγχρονισμός της Χωροταξικής και Πολεοδομικής νομοθεσίας ή αλλιώς πώς να μετατρέψετε τον χώρο σε παραγωγικό συντελεστή με fast-track διαδικασίες»