Την Κυριακή 22 Μαΐου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση – συζήτηση της Αριστερής Κίνησης Εργαζόμενων Αρχιτεκτόνων με τίτλο «Το ‘Συλλογικό’ στον Σχεδιασμό – Πόλη, Αρχιτεκτονική, Αυτοδιοίκηση, Συμμετοχικός Σχεδιασμός και Δημοκρατικός Έλεγχος» στα γραφεία του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ). Εδώ δημοσιεύουμε τα βίντεο με την εισήγηση που έγινε στο πλαίσιο της εκδήλωσης από τον Δημήτρη Πούλιο,  αρχιτέκτονα, υποψήφιο διδάκτορα του ΕΜΠ και μέλος της ΑΚΕΑ, απόσπασμα της εισήγησης της Αναστασίας Ματσούκα, νομικού και απόσπασμα της εισήγησης της Ίριδας Λυκουριώτη, επίκουρης καθηγήτριας της Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Συνέχεια →

Η μελέτη των συνθηκών διαβίωσης των «προλετάριων όλων των χωρών» ως θεμελιώδης πλευρά του μαρξισμού.

Θάνος Ανδρίτσος

Αρχιτέκτονας- πολεοδόμος, Υπ. Διδάκτορας Οικονομικής Γεωγραφίας

*Κείμενο που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 110 του περιοδικού Ουτοπία με αφιέρωμα στην Α Διεθνή και τίτλο «Α’ ΔΙΕΘΝΗΣ: ΤΟ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ» 

  Εισαγωγή                                               

Η ίδρυση της Διεθνούς Ένωσης Εργατών (Α Διεθνής) το 1864 και η δράση της τα επόμενα χρόνια αποτελούν αναμφισβήτητα μια κορυφαία στιγμή της πολιτικής ζωής του Κάρολου Μαρξ και του Φρειδερίκου Ένγκελς.  Η αδιάκοπη και εξαντλητική ενασχόληση, κυρίως του Μαρξ, για πάνω από μια δεκαετία με όλες τις πλευρές της δράσης και της εσωτερικής ζωής της, επικυρώνει αυτή την παραδοχή. Μια σύγχρονη συζήτηση για τη σημασία της Πρώτης Διεθνούς, που φιλοξενείται στο παρόν αφιέρωμα, δεν  εκπληρώνει μονάχα το στόχο μιας επετειακής απόθεσης φόρου τιμής ενάμιση αιώνα μετά, αλλά αποτελεί αναγκαστικά μια επαναπροσέγγιση της ιστορίας του μαρξισμού και του εργατικού κινήματος και ένα βάθεμα σε ιδιαίτερες πλευρές αυτής της κληρονομιάς. Σε αυτό τον στόχο επιχειρεί να συμβάλλει το παρόν κείμενο, υποστηρίζοντας ότι η σε βάθος μελέτη και κατανόηση του τρόπου ζωής και ιδιαίτερα των συνθηκών διαβίωσης της εργατικής τάξης αποτέλεσε ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία της γέννησης και εξέλιξης της μαρξιστικής θεωρίας .

Συνέχεια →

Κάνοντας κλικ πάνω στην εικόνα κατεβαίνει το φυλλάδιο της έκθεσης σε .pdf

Γιώργος Παπαγκίκας

Με αφορμή τη λήξη της έκθεσης του ελληνικού περιπτέρου της 14ης biennale αρχιτεκτονικής της Βενετίας στη χώρα μας, το άρθρο θα επιχειρήσει μια προσέγγιση της ελληνικής συμμετοχής στη διοργάνωση. Η απόπειρα αυτή δε θα αναφερθεί στο υπόλοιπο σύνολο της biennale και δεν θα κάνει συγκρίσεις με άλλα εθνικά περίπτερα ούτε θα περιγράψει τον κατάλογό της· θα προβεί σε μια παρουσίαση και κριτική του θεάματος με το οποίο ήρθε σε επαφή το ευρύ ελληνικό κοινό, δηλαδή αποκλειστικά της έκθεσης όπως αυτή εμφανίσθηκε στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Όπως οι περισσότεροι αρχιτέκτονες γνωρίζουν, κάθε δύο χρόνια η Βενετία γίνεται το κέντρο του παγκόσμιου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος φιλοξενώντας το σημαντικότερο περιοδικό γεγονός στο συγκεκριμένο πεδίο, τη biennale αρχιτεκτονικής. Τους 6 μήνες λειτουργίας της, οι περίπου 200.000 επισκέπτες γίνονται θεατές μιας τεράστιας εκθεσιακής εγκατάστασης η οποία οργανώνεται σε τρία τμήματα. Εκτός από τις δύο μεγάλες ενιαίες εκθέσεις (η μία στην περιοχή του παλιού arsenale και η άλλη στην περιοχή των Giardini, δηλαδή των κήπων της πόλης) ο θεσμός περιλαμβάνει τις εθνικές συμμετοχές, οι περισσότερες εκ των οποίων παρουσιάζοντα στα εθνικά περίπτερα (τα οποία βρίσκονται και αυτά στην περιοχή των κήπων) και καλούνται κάθε φορά να διερευνήσουν ένα κοινό ερευνητικό ερώτημα.

Συνέχεια →

Πρόταση μετατροπής του κτιρίου του πρώην Υπουργείου Παιδείας στη Μητροπόλεως σε «νεοκλασικό»(!)

Πρόσφατα ήρθαν στη δημοσιότητα τα σχέδια της Εκκλησίας της Ελλάδος για το μέλλον του κτιρίου του πρώην Υπ. Παιδείας στην οδό Μητροπόλεως (που είναι ιδιοκτησία της). Μετά από δέκα διαγωνισμούς αξιοποίησης, το κτίριο περνάει στη διαχείριση του ξενοδοχειακού ομίλου του Γεράσιμου Φωκά και μετατρέπεται σε ξενοδοχείο. Οι διάφοροι «σωτήρες» του κέντρου της Αθήνας υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό την είδηση. Στον ημερήσιο τύπο είδαμε άρθρα με τίτλους όπως «Η Εκκλησία δίνει ζωή σε κτίριο-φάντασμα του Κέντρου» που έρχονταν να σφραγίσουν το πνεύμα της «μεγάλης επένδυσης».

Οι τελευταίες αυτές εξελίξεις φέρνουν ακόμη μια φορά στο προσκήνιο το ζήτημα του κέντρου της Αθήνας, ενώ οι Αρχιτεκτονικές «λύσεις» για το νέο ξενοδοχείο αναδεικνύουν πόσο δευτερεύουσα είναι κάθε έννοια προστασίας και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς για Κυβέρνηση και Δήμο. Συνέχεια →

Στο πλαίσιο της 2ης Συνάντησης Νέων Αρχιτεκτόνων διοργανώθηκε έκθεση παρουσίασης της αξιόλογης αρχιτεκτονικής των τουριστικών ακινήτων που ιδιωτικοποιούνται σήμερα μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, σαν συμβολή στον αγώνα ενάντια στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας με πρόφαση το δημόσιο χρέος. Από τα 14 αυτά ακίνητα, που αποτελούν ένα από τα πρόσφατα «πακέτα» ιδιωτικοποιήσεων, παρουσιάστηκαν τρία που βρίσκονται στην περιοχή του Πηλίου (αρχοντικό Μουσλή, αρχοντικό Ευαγγελινάκη και αρχοντικό Ξηραδάκη) και τρία ακόμα στην υπόλοιπη Ελλάδα (Ξενία στην Άνδρο, Σανατόριο Μάνα αλλά και μία κινηματογραφικά διάσημη λαϊκή κατοικία στην Πλάκα). Το παρόν άρθρο βασίζεται στο υλικό που συγκεντρώθηκε από τις πινακίδες της έκθεσης.

Δεκατέσσερα τουριστικά ακίνητα τα οποία θα μετατραπούν σε μπουτίκ ξενοδοχεία, βγάζει σε διεθνή διαγωνισμό μιας φάσης το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Ο πλειοδοτικός διαγωνισμός αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στο 2014 και αφορά στην πώληση, μεταβίβαση επιφανείας για 99 έτη και μίσθωση για 50 χρόνια των ακινήτων. Συγκεκριμένα τα 14 ακίνητα, τα οποία δεν λειτουργούν περιλαμβάνουν οκτώ επιλεγμένα πρώην ξενοδοχεία Ξενία, τρία παραδοσιακά Αρχοντικά στο Πήλιο, δύο πρώην Σανατόρια, στην Αρκαδία και στη Ρόδο και η Villa de Vecchi, ακίνητο ιστορικής σημασίας στη Ρόδο. Περαιτέρω, αναμένεται να υλοποιηθούν επιπλέον επενδύσεις με την ανάπτυξη πολυτελών ξενοδοχειακών μονάδων (Boutique Hotels). Με βάση τον αρχικό προγραμματισμό η καταληκτική ημερομηνία υποβολής προσφορών είναι η 30η Σεπτεμβρίου 2014. Στην περιοχή του Πηλίου επιδιώκεται πώληση κατά κυριότητα για το «Αρχοντικό Ευαγγελινάκη», έκταση 510 τ.μ. στις Μηλιές Πηλίου με παραδοσιακό ξενώνα, το «Αρχοντικό Μουσλή», έκταση 453 τ.μ. στη Μακρυνίτσα Πηλίου με παραδοσιακό ξενώνα και το «Αρχοντικό Ξηραδάκη», έκταση 738,30 τ.μ. στη Μακρυνίτσα Πηλίου με παραδοσιακό ξενώνα. Συνέχεια →